[NL] Solo Leveling Review – Onbetwiste Monarch der Webtoons

Webtoons zijn al langer een ding. Onlangs nog hebben Tower of God en Noblesse een eigen anime adaptatie gekregen.
Vandaag review ik Solo Leveling, “The next big hit”.

In’t kort (aka, de Tweet):

Het leven is een RPG.

Deze review bevat spoilers van de eerste 10 hoofdstukken. Meer non-spoilering info in het volgende hoofdstuk!

Het verhaal van Solo Leveling begint bij Sung Jin-Woo. Een “Hunter” van Koreaanse afkomst. “Hunters”, zijn mensen die dungeons binnengaan, om te voorkomen dat monsters de dungeon kunnen ontsnappen. Het ongeluk wil dat Jin-Woo onderaan de schaal bengelt als het op krachten aankomt. Buiten dat hij een beetje sneller herstelt, goede reflexen heeft en op zijn buikgevoel kan vertrouwen, heeft onze protagonist niet echt iets om naar huis te schrijven. Jin-Woo koos dan ook enkel voor de job als “Hunter” om de ziekenhuis rekening van zijn zieke moeder te betalen.

De titel van dit hoofdstuk onthult al een groot thema van de wereld waarin dit verhaal zich afspeelt. “Hunters” zijn de spelers en nemen deel aan een zogenaamde “Raid” (S H A D O W LEGENDS is SPO-… I wish). Tevens zijn deze raids hun voornaamste bron van inkomen. De eerste raid waarin we Jin-Woo aan het werk zien, is ook meteen zijn achtergrondverhaal. Dingen gaan een beetje de verkeerde richting uit (om het maar even zacht uit te drukken) en Jin-Woo’s team heeft een date met het noodlot eenmaal ze aankomen in de “Boss room”. Als laatst overblijvende ziel schreeuwt onze “MC” voor een tweede kans en wonderbaarlijk genoeg, krijgt hij deze ook. 3 dagen later wordt Jin-Woo wakker in het ziekenhuis met schijnbaar geen bijwerkingen van zijn avontuur buiten een “Interface” die alleen hij kan zien. Wat heeft de wereld, en de maker van het spel in petto voor Jin-Woo?

Solo Leveling: The next big hit

Nogmaals, Webtoons op zich zijn al langer een ding. Wat maakt Solo Leveling nu net zo speciaal?

Solo Leveling is qua genre de Koreaanse equivalent van de Japanse Isekai mangas. Beiden draaien rond het hoofdpersonage dat een tweede kans krijgt, al dan niet in een andere wereld waar het fantasie element de bovenhand neemt. Waar Solo Leveling op devieert, is dat Jin-Woo (het hoofdpersonage) een tweede kans krijgt in zijn eigen wereld. Zijn bestaande relaties met familie en vrienden blijven bestaan wat het hoofdpersonage reeds een bepaalde diepte geeft, van zodra we hem leren kennen. Dit in contrast tot Japanse manga, waar het hoofdpersonage vaker een eenzaat is. Ik vermoed ook dat daar het grootste verschil qua publiek zal zitten voor beide genres. Game-Webtoons (bij het ontbreken van een term), schrijven “volledige” personages neer en lezers zijn ook terecht “fan” van het hoofdpersonage. De personages in dit soort Webtoons hebben een distinctief karakter en dat is waar op gevarieerd wordt eenmaal je meer Webtoons oppikt. Isekai daarentegen, zet eerder (niet altijd) oppervlakkige hoofdpersonages neer. Die maken het weer gemakkelijk om jezelf te projecteren in plaats van het hoofdpersonage. Uitzonderingen zijn er uiteraard aan beide kanten en vooral: Verschillende smaken, verschillende reeksen. Of je nu Solo Leveling oppikt of een Isekai manga, the choice is all yours!

Ma bon! De reden waarom ik Solo Leveling als de volgende grote show zie (als er ooit een anime komt), is simpelweg omdat de Webtoon ook overal tevoorschijn komt. De Light Novel was reeds een succes. De webtoon is dit jaar vervolledigd en de officiële Engelstalige adaptatie draait momenteel op volle toeren. Zelfs hier in België zijn de pre-orders al gestart. Om maar een vergelijking te geven: Noblesse heeft ook een anime adaptatie gekregen, maar deze was lang niet zo prominent aanwezig op sociale media.

Ik voel het in mijn kleine teen!